Komunia
Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie, nie przeszkadzajcie im; 
do takich bowiem należy królestwo Boże.
Jezus Chrystu

Komunia (łac. communio - wspólnota) określana także jako Eucharystia (gr.eucharistía - dziękczynienie) jest jednym z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego.
Obrzęd wywodzi się od dziękczynienia złożonego Bogu Ojcu przez Jezusa podczas swej ostatniej Paschy zwanej Ostatnią Wieczerzą, a do liturgii chrześcijańskiej wszedł jako forma uczty sakralnej upamiętniającej Nowe Przymierze, wspólnotę Boga ze swym ludem.

Poprzez konsekrację chleba i wina jako ciała i krwi Chrystusa, spożywanie ich jest symbolem uczestnictwa w Jego drodze ku zbawieniu ludzkości - męce, śmierci i zmartwychwstaniu.
Uczestnikami Eucharystii początkowo były tylko niewielkie grupy wyznawców Chrystusa, żyjące według Jego nauk i tworzące wspólnoty.
Udział w Eucharystii uwarunkowany był chrztem i wyrażony podstawową zasadą: "niech nikt nie je ani nie pije z waszej Eucharystii oprócz tych, co zostali ochrzczeni w imię Pana". 

Od czasów apostolskich chrzest jest wprowadzeniem do społeczności wiernych i symbolem nowych narodzin. Przyjęcie chrztu poprzedza określenie się wyznaniem wiary i prośba o przyjęcie do wspólnoty kościelnej.
Dorośli przystępowali do niego przygotowani i z pełną świadomością, dzieci w obrzędzie nie mogą uczestniczyć w sposób świadomy.
Obowiązek wyznania wiary, przygotowania dziecka i uświadomienia mu skutków przynależnosci do wspólnoty Kościoła spoczywa na rodzicach, a w przypadku zaniedbań religijnych z ich strony, nieobecności lub śmierci przejąć go winni opiekunowie i wspólnota.
Ustalono więc, że obrzędowi chrztu towarzyszyć mają przedstawiciele reprezentujący wspólnotę kościelną, z których jeden w przypadku konieczności jako chrzestny rodzic zastępczy przejmie duchową opiekę nad dzieckiem i zadba o rozwój wiary w jego życiu.

Chrzest jako pierwszy sakrament Nowego Przymierza i podwalina przyszłego chrześcijańskiego życia jest momentem nie tylko ważkim ale i radosnym, stanowiącym wielką uroczystość. Jego przebieg regulowały przepisy kościelne, a dla podkreślenia wagi wydarzenia od zawsze starano się nadać mu odpowiednią oprawę. Elementami obrzędu chrztu, niezależnie od przynależności społecznej i stanu majątkowego, są świeca - symbol doczesnego życia, której płomień jest znakiem wiary i biała szata godowa - znak radości i symbol czystości.

Przez pierwsze cztery stulecia sakramentu chrztu, bierzmowania i komunii udzielano dzieciom w ramach jednego obrzędu.

Aczkolwiek Jezus nadał apostołom i uczniom władzę odpuszczania grzechów, w Kościele starożytnym aż do VI wieku nie praktykowano pokuty wielokrotnej.
W III wieku z pomniejszych grzechów oczyszczano się modlitwą, dobrymi uczynkami i jałmużną.
Za dopuszczenie się grzechów ciężkich wykluczano z udziału w Eucharystii, a pokutę za nie odbywano jednorazowo, dopiero na łożu śmierci.
Z czasem Kościół zaczął korzystać z przywileju odpuszczania grzechów i prawo do uczestnictwa w Eucharystii można było odzyskać, wyznając grzechy i poddając się pokucie.

W IV wieku z obrzedu oddzielono bierzmowanie, do wieku XII uważano, że komunii należy udzielać jednocześnie z chrztem, by w razie nagłej śmierci dzieci miały otwartą drogę do zbawienia.
Na przełomie XII i XIII wieku argumentowano już, że przyjmowanie Eucharystii powinno być świadome. Za wiek świadomości przyjmowano przedział wiekowy pomiędzy siódmym a jedenastym rokiem życia.
Oficjalne stanowisko zajął w 1215 roku IV Sobór Laterański, postanawiając, że wierni, którzy osiągnęli wiek rozeznania (annos discretionis), powinni przynajmniej raz w roku przystepować do spowiedzi i przyjmować komunię.

W XIII wieku praktycznie oddzielono chrzest od komunii, ale dopiero w 1910 roku papież Pius X w dekrecie "Quam singulari" ustalił wiek siedmiu lat jako ten, w którym dziecko potrafi pojąć podstawowe prawdy wiary chrześcijańskiej, znaczenie sakramentu i może po raz pierwszy czynnie uczestniczyć w Eucharystii.

Skąd tradycja wiosennych, głównie majowych komunii?

Za czas najwłaściwszy na wprowadzenie dzieci w tajemnicę Eucharystii przyjęto okres paschalnej radości trwający 50 dni od Niedzieli Zmartwychwstania do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego, by dzieci po Pierwszej Komunii Świętej mogły uczestniczyć w procesjach podczas oktawy Najświętszej Eucharystii.

Czy Komunia to święto, skoro nie ma określonej daty i nie jest dniem wolnym od pracy?
W chrześcijańskiej i polskiej tradycji z pewnością jest świętem.
Zarazem indywidualnym, rodzinnym i kościelnym.

Źródło: http://www.komunia.swieta.biz/